Sharing is caring!
Er is zoveel dat we van honden kunnen leren. Het eerste wat in me opkomt is dat ze hun familieleden niet verlaten – in tegenstelling tot mensen. Mensen denken vaak dat hun honden de verandering niet aankunnen, dus springen ze te snel en doen ze iets onnodigs.
Zoiets als ze weggeven.
Smiley de Pitbull onderging dit lot toen zijn voormalige familie ontdekte dat ze in verwachting waren. Smiley werd weggestuurd zonder hem zelfs maar de kans te geven het kleine bundeltje vreugde te ontmoeten.
Smiley was een gezonde hond en absoluut niet agressief. Echter, verklaard als “nerveus en soms ongemakkelijk in de omgang,” werd deze schattige Pittie veroordeeld tot het ergste lot: de dodenlijst.
(Bron)
Wanneer Julie Carner, een trotse Pittie pleegmoeder, zag Smiley, ze moest wel op Facebook posten.
“IK BEN EEN GOEDE JONGEN. IK ZOU DIE NIEUWE BABY GEWELDIG GEVONDEN HEBBEN! – PLEASE HELP ME, I DON’T WANT TO DIE … Door alle rekeningen, hij is zo ongeveer perfect – vriendelijk en uitgaande, houdt om te spelen met zijn bal speelgoed samen met piepende speelgoed, zindelijk, hij kent commando’s zitten, blijven, en kom in het Spaans. Als hij aan de lijn trekt, doet hij het rustig aan als hem dat gezegd wordt, geen waakproblemen,” zegt Julie.
Het bericht ging viraal en trok de aandacht van Olena Kagui. Ze reed met haar man in de metro en scrolde door de berichten toen ze een glimp opving van Smiley. Ook al slaat ze meestal verdrietige berichten over, iets deed haar teruggaan naar deze hond.
Het verhaal van Smiley maakte Kagui aan het huilen, vooral toen ze zag dat niemand in het commentaargedeelte ook maar een grapje maakte over het nemen van hem. Toch zei haar man dat ze de hond op dit moment niet konden nemen.
Maar, met veel overtuigingskracht, stemde meneer Kagui uiteindelijk in om Smiley op te nemen. Het echtpaar nam onmiddellijk contact op met de Pound Hounds Res-Q groep die honden uit asielen redt. Smiley moest naar een pleeggezin. Hier kwam de familie Kagui te hulp.
(Bron)
De reddingsgroep heeft Smiley laten castreren en naar zijn nieuwe thuis gestuurd. Het was duidelijk dat de hond ooit zindelijk was geweest. Hij knabbelde niet aan de meubels, sprong niet op de bank, of wat ongetrainde honden gewoonlijk doen.
Het enige wat Smiley deed was wat water drinken en wegkijken toen Olena hem benaderde. Hij had tijd nodig om mensen weer te vertrouwen. Hij was er kapot van en kon niet zomaar iemand vertrouwen.
Gelukkig duurde het maar een paar dagen voordat Smiley warm liep voor zijn nieuwe familie. Uitstapjes naar het hondenpark en spelen met andere honden hielpen de situatie alleen maar. De reddings-Pittie was veel rustiger en meer ontspannen in zijn nieuwe huis.
(Bron)
Het was niet moeilijk om voor Smiley te vallen. De familie hield al van hem tot op het bot, en het leek erop dat Smiley hetzelfde begon te voelen.
Smiley is het levende bewijs dat asielhonden een tweede kans verdienen. Veel asielhonden reageren niet goed op stressvolle situaties, zoals leven in het asiel. Het is heel belangrijk om ze een kans te geven buiten het asiel. Ze kunnen bijna allemaal geresocialiseerd worden.
Voor de familie die besloot Smiley weg te doen – het is jullie verlies. Je had een trouwe beschermer kunnen hebben en je baby een trouwe vriend. Goed dat Smiley niet meer bij die mensen woont.
Hij verdient alleen het beste.
(Bron)