Of je nu wel of niet van plan bent om met je mops te fokken, het is handig om alle details van haar loopsheidcyclus te weten. Een mopshondje dat niet gesteriliseerd is, krijgt in de loop van haar leven te maken met allerlei lichamelijke en gedragsveranderingen.
Voorbereid zijn op al deze veranderingen tijdens hun loopsheidscyclus zal de hele reis veel gemakkelijker maken voor jullie beiden.
Ik begin deze inleiding tot de loopsheidcyclus van de mopshond met een paar korte aanwijzingen over hoe vaak het gebeurt, hoe je het kunt zien, en hoe lang de loopsheid duurt. Daarna ga ik dieper in op elk aspect van de loopsheidcyclus.
Hoe vaak worden mopshonden loops?
Tenzij je je mops hebt gesteriliseerd, wordt ze rond de leeftijd van zes tot acht maanden voor het eerst loops.
Hoe vaak worden mopshonden loops? Na haar eerste loopsheid op 6 tot 8 maanden, wordt je mops twee keer per jaar loops, meestal om de 6 maanden. In het begin kan haar cyclus sporadisch zijn, maar na het eerste jaar of twee, zou je moeten merken dat haar voortplantingscyclus een regelmatig patroon aanneemt.
De gemiddelde mopshond wordt eens in de zes maanden loops. Af en toe kan ze tekenen van loopsheid vertonen tussen deze regelmatige cycli in, maar ze zal meestal onvruchtbaar zijn tijdens deze extra seizoenen.
Zodra een Mopshond zes jaar oud is, begint haar vruchtbaarheid af te nemen. De vruchtbaarheid zal blijven afnemen tot ze ongeveer tien jaar oud is, wanneer haar voortplantingsvermogen meestal helemaal stopt.
Dat gezegd hebbende, tenzij ze gesteriliseerd wordt, zal een vrouwelijke mopshond de rest van haar leven tekenen van loopsheid blijven vertonen.
Hoe weet je wanneer je mops loops is?
Je weet dat je mops loops is door een reeks tekenen, waaronder:
- Gezwollen vulva.
- Bloedingen uit de vulva.
- Verhoogd opstijggedrag.
- Likken aan haar genitale regio.
- Duidelijk nerveus of geagiteerd gedrag.
- Toegenomen urineren.
De Pug loopsheid cyclus lengte in detail
De voortplantingscyclus voor honden bestaat uit vier verschillende stadia, elk met zijn eigen fysieke en gedragsveranderingen. Lees hieronder over elke fase, inclusief de lengte van de loopsheidscyclus van de mopshond en wat je kunt verwachten.
1. De Proestrus fase
Dit is typisch het stadium waar de meeste mensen naar verwijzen als ze zeggen dat hun Mopshond loops is. Gemiddeld duurt deze eerste fase van de voortplantingscyclus bij de meeste honden negen dagen, maar het kan in totaal zevenentwintig dagen duren.
Tijdens deze fase van de voortplantingscyclus begint het oestrogeengehalte van uw hond te pieken, en beginnen de follikels (eitjes) zich te ontwikkelen. De meeste eigenaren zullen merken dat mannelijke honden interesse tonen, hoewel de vrouwelijke mopshond dat in deze periode niet zal doen.
Handige tip: Ondanks wat je denkt, kunnen gesteriliseerde vrouwelijke honden nog steeds reuen aantrekken om een aantal redenen waarover je misschien verbaasd bent!
Ze kan zelfs meer op het randje lijken dan normaal. Het is niet ongewoon om te zien dat honden in deze eerste fase hun staart dicht tegen hun lichaam houden en wat aanhankelijker worden met hun baasjes.
Fysieke tekenen zijn een gezwollen vulva en een bloedige afscheiding. Hoewel veel honden dit gebied schoon houden, hebben Mopshonden het moeilijk om dit gebied te bereiken. Om knoeien te voorkomen, raden veel eigenaren het gebruik van luiers aan.
U kunt ook merken dat uw hond in deze fase vaker plast.
2. De Estrus fase
Dit tweede stadium kan in totaal vier tot vierentwintig dagen duren. Gemiddeld duurt het Estrusstadium bij de meeste honden echter slechts negen dagen en markeert het vruchtbare stadium in de voortplantingscyclus van de hond.
Aandacht van mannelijke honden zal doorgaan, maar nu zal de vrouwelijke Mopshond ontvankelijk zijn voor deze avances. Een van de meest voorkomende manieren waarop uw hond haar beschikbaarheid kan tonen is door “vlaggen”, waarbij ze haar staart omhoog of naar één kant tilt.
Fysieke veranderingen zijn onder andere een vergrote vulva en bruine of heldere afscheiding.
Met de feromonen die ze in deze periode afgeeft, zal de aandacht die ze krijgt van reuen worden verhoogd.
Het kan ook leiden tot agressie van teefjes, die soms kan escaleren in gevechten. Als u niet van plan bent om tijdens deze periode met uw mops te fokken, zal het nodig zijn om haar tijdens deze periode zoveel mogelijk uit de buurt van andere honden te houden.
3. De Diestrus fase
Tijdens dit stadium verliest uw hond opnieuw interesse in het beantwoorden van mannelijke aandacht. Gemiddeld duurt deze derde fase van de voortplantingscyclus twee maanden.
Fysieke veranderingen zijn onder andere dat haar vulva weer normaal wordt, en een afwezigheid van enige afscheiding.
Het komt voor dat ze doet alsof ze zwanger is, ook al is dat niet zo. Als dit gebeurt, kunt u merken dat uw hond het volgende gedrag vertoont:
- Rusteloosheid
- Lethargie
- Verminderde eetlust
- Nestelen (kan gepaard gaan met het graven of verplaatsen van strooisel)
- Verzorging (kan een verhoogde gehechtheid aan een favoriet speeltje vertonen)
- Depressie
- Agressie
Naast deze gedragsveranderingen kunt u ook verschillende lichamelijke veranderingen opmerken. Hoewel verlies van eetlust gebruikelijk is tijdens schijnzwangerschappen, kan de vrouwelijke mopshond op hetzelfde gewicht blijven, als gevolg van het vasthouden van vocht.
Andere lichamelijke veranderingen zijn een gezwollen buik en vergrote melkklieren die al dan niet melk geven.
Als u vermoedt dat uw Mopshond zwanger is, kunt u het beste zo snel mogelijk met haar naar de dierenarts gaan. Zwangerschappen bij Mopshonden moeten vanaf het begin zorgvuldig in de gaten worden gehouden vanwege de gezondheidsrisico’s, zowel voor de pups als voor de moeder.
4. Het Anestrus stadium
Tijdens het vierde en laatste stadium van de voortplantingscyclus begint het lichaam zich voor te bereiden op het volgende seizoen.
Doorgaans duurt dit laatste stadium bij de meeste honden gemiddeld vier maanden, hoewel het bij bepaalde rassen veel langer kan duren. Gedurende deze tijd zijn er meestal geen lichamelijke symptomen of gedragsveranderingen.
Handige tip: Er zijn enkele manieren die fokkers gebruiken om hun vrouwelijke honden sneller loops te laten worden.
Kan een gesteriliseerde hond nog steeds loops worden?
In het algemeen niet.
Het sterilisatieproces van een hond houdt in dat alle voortplantingsorganen worden verwijderd, inclusief de eierstokken en de baarmoeder. Aangezien dit de mogelijkheid van voortplanting elimineert, betekent het ook dat haar loopsheidscyclus meestal ook stopt.
Als u echter merkt dat uw hond na de sterilisatie tekenen van loopsheid vertoont, kan dit een indicatie zijn van het ovariële restsyndroom.
Als de chirurg tijdens de operatie een deel van het eierstokweefsel mist, kan dit tot gevolg hebben dat het resterende eierstokweefsel nog steeds oestrogeen produceert. Als dit gebeurt, zal het de gebruikelijke loopsheidcycli van uw hond blijven uitlokken.
Het kan vervelend zijn, omdat dit pas enkele maanden na de eerste operatie duidelijk wordt. Het is echter een niet-bedreigende aandoening, en bovendien relatief eenvoudig te verhelpen.
Als u merkt dat uw hond na de sterilisatie tekenen vertoont van loopsheid, moet u uw hond opnieuw laten inschrijven bij uw dierenarts. Meestal kan het ovariële restsyndroom worden behandeld met een eenvoudige operatie om het resterende ovariële weefsel te verwijderen.
Mopshonden fokken
Mopshonden behoren tot de meest uitdagende, tijdrovende en dure honden om mee te fokken.
Vanwege de vele gezondheidsproblemen waarmee dit ras te kampen heeft, moeten eigenaren aanwezig zijn bij elke fase van de zwangerschap en de bevalling. Eigenaren zullen ook het nest gedurende de eerste paar weken van de ontwikkeling nauwlettend in de gaten moeten houden om ervoor te zorgen dat alles soepel verloopt.
U kunt van een vrouwelijke Mopshond een gemiddelde nestgrootte van vier tot zes pups verwachten. Hoewel het mogelijk is dat een Mopshond op natuurlijke wijze bevalt, wordt dit door veel mensen afgeraden vanwege de risico’s.
Als gevolg hiervan zullen veel Mopsen via een keizersnede bevallen. De kosten hiervan, en de kosten van de regelmatige dierenartsbezoeken, kunnen in totaal tussen de 1.000 en 6.000 pond bedragen.
Waarom het misschien beter is voor mopshonden om een keizersnede te hebben
Hoewel het verleidelijk kan zijn om te proberen de kosten van het fokken te drukken door te kiezen voor een natuurlijke geboorte, raden veel deskundigen dit af.
De gezondheidsrisico’s van een natuurlijke bevalling voor dit ras maken het een gevaarlijke optie, niet alleen voor de moeder, maar ook voor de pups. Enkele van de belangrijkste risico’s zijn:
De grootte van de pups
Mopshonden zijn gefokt om grote hoofden, brede schouders en smalle heupen te hebben. Door het grote hoofd en de stevige schouders van de pup kan hij vaak niet door het smalle bekken van de moeder.
Oververhitting en stress
Omdat de Mopshond een brachycefaal (plat gezicht) ras is, moeten eigenaren voorzichtig zijn met overbelasting. Door de manier waarop deze honden zijn gefokt, hebben ze het moeilijker om te ademen en zijn ze daardoor vatbaarder voor hitte-uitputting.
In het licht hiervan is het belangrijk op te merken dat een keizersnede helpt om de intense stress van de bevalling voor de moeder te verminderen.
Dystocia
Canine dystocia is een overkoepelende term die gebruikt wordt om alle geboorteproblemen te beschrijven die zich voordoen tijdens de bevalling en de geboorte van puppies. De meest voorkomende geboorteproblemen bij Mopshonden zijn:
- Kleine bekken: Dit komt voor wanneer het bekken van de moeder te smal is om op natuurlijke wijze pups ter wereld te brengen.
- Foetus positie: Wanneer een foetus abnormaal gepositioneerd is in de baarmoeder, kan dit ook complicaties veroorzaken.
Anasarca pups
Sommige mopsen kunnen geboren worden met het water puppy syndroom, dit is, helaas, een veel voorkomende aandoening waar bracycephale rassen mee te maken hebben. U kunt er meer over lezen op WagWalking.com.
Pups die met deze aandoening worden geboren, lijden aan een overmatige ophoping van vocht in de organen, lichaamsweefsels en holtes.
Als gevolg hiervan kunnen sommige pups met het syndroom twee tot vier keer zo groot worden als een gezonde pup. Ze lijken gezwollen, vooral in het gezicht, waar de ogen en de neus verzonken kunnen lijken.
Helaas overlijden de meeste pups die geboren worden met het Water Puppy Syndroom direct na de bevalling, of ze worden doodgeboren.
Als ze overleven, worden ze meestal getroffen door een reeks van gezondheidsproblemen. Zaken als een gespleten gehemelte en afwijkingen aan de wervelkolom zijn niet ongewoon.
Als zelfs maar één van de pups deze aandoening heeft, zullen ze vaak te groot zijn om op natuurlijke wijze te bevallen. Als gevolg daarvan kan een Anasarca-pup de bevallingsgang blokkeren en is een keizersnede noodzakelijk.
Hoe u zich kunt voorbereiden op de loopsheid van uw mops
Nu je weet hoe lang en hoe vaak je Mopshond loops zal zijn, is het tijd om je voor te bereiden. Door dit te doen, kun je je wapenen tegen het onverwacht zwanger worden van je meisje, het achterlaten van rommelige bloedvlekken op de vloer, en zelfs mogelijke gedragsveranderingen, waaronder agressie.
Hier is hoe je je voorbereidt met behulp van wat inspiratie die ik vond op Chewy.com.
1. Volg haar loopsheid cycli
Plaats op de dag dat je mops haar loopsheidcyclus begint een notitie op je kalender. Ik zou de kalender van je telefoon gebruiken omdat je dag 1 kunt noteren, en dan een herinnering erin zetten dat het over 6 maanden weer kan komen.
Zet de herinnering een week voor het 6 maanden punt, want dat geeft je de tijd om je weer voor te bereiden.
2. Koop hondenluiers
Een loopse hond zal bloedvlekken en rommel achterlaten op haar beddengoed en de vloer. U kunt dit verzachten door gespecialiseerde hondenluiers te gebruiken.
Als je dit geld niet wilt uitgeven kun je menselijke babyluiers gebruiken, maar dan moet je een gat in de achterkant knippen waar de staart doorheen kan.
3. Denk aan de veiligheid
Sommige honden zullen proberen te ontsnappen tijdens hun loopsheidscyclus en kunnen agressie vertonen. Als dit klinkt als uw mopshond, denk er dan aan om haar te beveiligen met deurhekken, of gewoon waakzamer te zijn dan normaal – misschien is een wandeling buiten de lijn geen goed idee tijdens deze periode!
Conclusie
Mijn vrouw en ik hebben onlangs voor een mopshondje gezorgd dat met onze Frenchie, Claude, kwam spelen. Het vrouwtje is nog niet gesteriliseerd, dus het zou me niet verbazen als ze binnenkort tekenen zou vertonen van haar allereerste loopsheid – ze is 7 maanden oud.
Als dat gebeurt, zal onze vriend voorbereid moeten zijn, want de loopsheidcyclus van een mopshond kan nogal een schok zijn als je nog nooit eerder een vrouwelijke hond hebt gehad.
Ik heb ze verteld dat ze voorbereid moet zijn op wat veranderingen in haar persoonlijkheid!
Misschien wil je ook…
Er is een schat aan informatie op de DoggySaurus website over mopshondenbezit:
Image in header via