Kunnen honden zichzelf zien in een spiegelreflectie en hun imago herkennen?

Onze keukenkastjes en zijn ontworpen met een zwarte glanzende afwerking die een reflectie laten zien. Gisteren betrapte ik een van onze honden die blafte naar deze donkere reflectie in het spiegeloppervlak, wat me op een paar fronten amuseerde.

Ten eerste het feit dat hij leek te denken dat er een andere hond in onze keuken was en dat hij zich beschermend opstelde, maar ten tweede omdat ik altijd had aangenomen dat honden zichzelf herkennen in een spiegel als ze een spiegelbeeld zien… dus wat is de waarheid?

Kunnen honden zichzelf in een spiegel zien? Honden kunnen zichzelf in een spiegel zien, maar studies suggereren dat honden hun spiegelbeeld niet herkennen als zichzelf. In tegenstelling tot mensen en een kleine groep andere diersoorten, vertonen honden geen zelfbewustzijn wanneer ze geconfronteerd worden met hun eigen spiegelbeeld.

Maar honden kunnen spiegels en reflecties gebruiken voor andere doeleinden, zoals het identificeren van hun eigenaar en het vinden van speelgoed en lekkernijen. Ze schijnen ook in staat te zijn hun eigen geur te herkennen, en op een humoristische manier kunnen ze hun eigen scheten ruiken.

Maar laten we terugkeren naar het onderwerp van honden die hun spiegelbeeld kunnen zien en begrijpen wat ze in de spiegel zien…

Kunnen honden hun spiegelbeeld zien in spiegels?

We hebben vastgesteld dat een hond zijn spiegelbeeld in de spiegel kan zien, maar hij zal de punten niet verbinden en zijn eigen beeld in het spiegelbeeld herkennen.

En hoe uw hond reageert op wat hij in de spiegel ziet, hangt af van andere factoren, zoals leeftijd, socialisatie en de omgeving. Dit is wat de wetenschap suggereert (gebaseerd op deze studie op Nature.com).

Zelfherkenning

Zelfherkenning of zelfbewustzijn is een complex filosofisch begrip. Een eenvoudige test wordt echter gebruikt om te bepalen of een proefpersoon, mens of dier (zoals een hond), zichzelf kan herkennen in de spiegel.

Er is aangetoond dat planten zich aangetrokken voelen tot spiegels, maar niet uit zelfbewustzijn. Ze gebruiken de reflectie van de spiegel als een extra lichtbron.

Kinderen tot de leeftijd van ongeveer 18 maanden erkennen de persoon in de spiegel niet als zichzelf. Zij kunnen nieuwsgierig of vriendelijk reageren op het ‘andere kind’, maar zijn niet in staat het idee te verwerken dat zij de maker zijn van de reacties van het beeld.

kunnen honden hun spiegelbeeld zien
Honden kunnen hun spiegelbeeld zien maar herkennen zichzelf niet (https://pixabay.com/photos/rear-view-mirror-mirror-car-drive-112387/)

Als je een kind van 18 maanden vergelijkt met een hond, is het niet verwonderlijk dat de hersenen van een hond dat ook niet kunnen.

Overigens ontwikkelen peuters tussen de 18 en 24 maanden een nauwkeuriger waarneming van hun spiegelbeeld.

Een test die bekend staat als de rouge- of spiegelmerktest is gebruikt om deze bevinding te onderzoeken. Een rode markering, die niet op de huid van het kind kan worden gevoeld, wordt aangebracht op het gezicht of op een andere plaats op het lichaam die in de spiegel zichtbaar is.

Een ouder of meer zelfbewust kind zal dichter bij de spiegel gaan staan om de vlek te inspecteren of zal proberen de vlek op zijn eigen lichaam te vinden of te verwijderen nadat het deze in de spiegel heeft opgemerkt. Deze reactie geeft aan dat het kind begrijpt dat het een representatie van zichzelf ziet, en niet van een andere persoon.

Dezelfde test is uitgevoerd op verschillende diersoorten, waaronder honden, om te zien of zij zichzelf in de spiegel herkenden. Tot nu toe hebben slechts tien diersoorten zelfherkenning laten zien – maar honden zijn niet één van die dieren die in staat zijn hun spiegelbeeld te zien en te begrijpen dat zij het zijn naar wie ze kijken.

Dieren die wel hun spiegelbeeld in spiegels herkennen zijn onder andere enkele van de mensapen, zoals gorilla’s, chimpansees en orang-oetans. Dolfijnen, walvissen en olifanten slaagden ook voor de test. De enige vogels die zichzelf herkenden met behulp van de spiegelmarkeringstest waren eksters.

Verrassend genoeg zou één vissoort, bekend als een poetslipvis, zichzelf ook herkend hebben in een spiegel.

Maar terug naar de honden.

Aangezien geen enkele hond tijdens de test zelfbewustzijn heeft getoond, wordt verondersteld dat ze een te diep gevoel hebben deel uit te maken van een roedel en weinig notie hebben van individualisme. Dat laat me in het ongewisse hoe ik het gedrag van sommige van mijn gerechtigde diva’s moet verklaren.

Handige hint: Het is ook goed te begrijpen dat honden een verschrikkelijk kortetermijngeheugen hebben in vergelijking met hun langetermijnherinneringen.

Wat zien honden dan in de spiegel?

Honden zien hun eigen spiegelbeeld in de spiegel, maar weten niet dat zij het zijn waar ze naar kijken. Daarom zie je video’s van honden die verrast zijn door hun eigen spiegelbeeld – een beetje zoals mijn hond in het keukenkastje glans.

Over het algemeen hebben honden sowieso geen geweldig zicht en gezichtsvermogen.

Sommige rassen, vooral die welke selectief zijn gefokt en uitgekozen als honden met een visuele blik, hebben een gezichtsvermogen dat dicht bij 20/20 ligt. Maar de meeste honden zijn bijziend en zien eerder 20/75.

Hun gezichtsvermogen is vergeleken met dat van een 85-jarige persoon die zijn bril niet kan vinden. Dit betekent dat honden niet zo ver kunnen zien als de meeste mensen.

Om deze tekortkoming te compenseren, hebben ze wel een uitstekend perifeer zicht, en kunnen ze gemakkelijk beweging waarnemen. Hoewel nachtzicht vaak wordt toegeschreven aan katten, zien honden ’s nachts ook goed. Hun lenzen zijn ontworpen om het beschikbare licht te weerkaatsen en daardoor te vergroten.

Honden zijn niet, zoals sommige mensen denken, kleurenblind. Ze zien dingen in het blauwe, groene en gele deel van het kleurenspectrum, maar niet de rode tinten.

Wat de vraag oproept: Was de rouge gebruikt in de zelfbewustzijnstesten rood, of een geschikte kleur voor honden? Daar moeten de wetenschappers toch aan gedacht hebben.

Misschien kun je thuis de spiegelmerktest proberen, met een stift in het geel/blauwe spectrum.

Handige tip: Een ander interessant onderwerp is hoe honden de dood begrijpen (of niet begrijpen).

Wat gebeurt er als een hond zijn spiegelbeeld ziet?

Hoe een hond reageert op zijn spiegelbeeld is zeer interessant. Hier zijn enkele samenvattingen van het onderzoek dat tot nu toe is gedaan.

Reactie op zijn spiegelbeeld

Wat uw hond doet als hij zijn spiegelbeeld in een spiegel ziet, hangt af van de informatie die hij krijgt en van de hond zelf.

De reactie op het spiegelbeeld hangt bijvoorbeeld af van de leeftijd van de hond, hoe vaak hij zijn spiegelbeeld heeft gezien, hoe goed hij is gesocialiseerd, en de plaatsing van de spiegel.

Waarom staren honden naar hun spiegelbeeld?

Aanvankelijk ziet de hond zijn spiegelbeeld in de spiegel en kan hij staren en aangetrokken worden door de beweging van de ‘andere hond’ in de spiegel. Jonge honden en pups kunnen nieuwsgierig zijn en proberen de andere hond aan te moedigen om te spelen.

Net als de hond van Pavlov zal hij, als hij niet de gewenste beloning krijgt, niet langer gemotiveerd zijn om enige interactie te initiëren. Na voortdurende blootstelling aan een spiegel, zal uw hond waarschijnlijk immuun worden voor de prikkel en deze negeren.

Als uw hond niet is gesocialiseerd of plotseling wordt geconfronteerd met zijn spiegelbeeld op een onverwachte plaats, kan dit een schrik-, vecht- of vluchtreactie oproepen. Uw hond kan bang zijn, agressief worden of besluiten dat discretie het beste deel van moed is en haastig de scène verlaten.

Uw hond kan negatief reageren als een spiegel in de buurt van zijn etensbak wordt geplaatst, of als er plotseling een in de tuin of elders in wat zijn exclusieve territorium is, verschijnt.

Beren die onverwachts in het wild worden geconfronteerd met wat een rivaal in hun territorium lijkt te zijn, worden extreem gewelddadig en proberen het beeld en de spiegel te vernietigen.

Als u er zeker van bent dat uw hond geen negatieve reactie heeft op het zien van zijn eigen spiegelbeeld in een spiegel, kunt u wat plezier beleven. Plaats twee spiegels in een rechte hoek ter hoogte van uw hond, en zorg ervoor dat ze goed vastzitten.

Er zullen vier beelden van uw hond verschijnen, die zich allemaal iets anders gedragen in reactie op de bewegingen van uw hond.

Spiegels gebruiken om zich te oriënteren

Uit waarnemingen is gebleken dat honden spiegels kunnen gebruiken als hulpmiddel om informatie te verwerken. Zij herkennen hun baas of begeleider in een spiegel en begrijpen dat deze zich achter hen bevindt en niet voor hen.

Ze zijn ook in staat voedsel te vinden dat alleen in de spiegel zichtbaar is. Proeven hebben aangetoond dat honden dubbel zoveel kans hebben om lekkers te vinden als ze een spiegel kunnen gebruiken en de feedback die ze daarvan krijgen weten te verwerken.

Een andere test die u kunt doen is achter uw hond gaan staan terwijl hij in een spiegel kijkt. Vestig zijn aandacht op een speeltje of traktatie, zonder geluid te maken. Alleen al op basis van visuele informatie zou uw hond zich van de spiegel moeten afwenden naar u en het voorwerp van zijn verlangen.

Zelfbewustzijn door geur

Honden zouden een reukvermogen hebben dat logaritmisch sterker is dan dat van de mens. Wat een andere vraag oproept: Reageren ze op het beeld in de spiegel of op de geur die van achter hen komt?

Er zijn proeven gedaan om vast te stellen of honden hun eigen geur herkennen. Een ijverige onderzoeker testte deze theorie op een van zijn honden.

Elke winter, gedurende vijf jaar, verzamelde hij monsters van de urine van zijn hond uit zijn tuin en deponeerde die heimelijk op de route die ze elke avond samen door de buurt liepen.

De onderzoeker merkte op dat zijn hond herhaaldelijk zijn eigen geur negeerde, terwijl hij grote belangstelling toonde voor alle andere geuren binnen bereik.

De jury is er nog niet uit of de hond zijn eigen geur herkende en dacht, “Ah, dit ben ik!” of gewoon waarnam dat zijn eigen geur geen bedreiging of kans op romantiek was en verder ging.

Conclusie

De volgende keer dat uw hond stopt en naar zichzelf staart in de spiegel, is dat niet omdat hij zijn spiegelbeeld herkent, maar omdat hij iets heeft gezien wat hij niet begrijpt. Na verloop van tijd zal hij eraan wennen, omdat hij er niet de reactie op krijgt die hij wil.

Honden hebben niet het zelfbewustzijn dat nodig is om zichzelf in een spiegel te herkennen.

Misschien wil je ook…

Image in header via