Veel hondeneigenaren zijn verbaasd als ze over de buik van hun huisdier wrijven en kleine verhoogde bultjes voelen. Voor veel eigenaren kunnen ze schrikken en denken dat deze verhoogde randjes wijzen op een gezondheidsprobleem, maar dat is niet het geval. Deze kleine knobbeltjes zijn niet schadelijk voor uw huisdier; het zijn eigenlijk tepels die alle honden, vrouwelijk en mannelijk, hebben.
Maar hoeveel tepels moet je eigenlijk tellen bij je vrouwelijke hond?
Hoeveel tepels hebben vrouwelijke honden? De meeste vrouwelijke honden hebben gemiddeld 8 tepels, variërend van 6 tot 12 tepels. Sommige vrouwelijke honden hebben echter in zeldzame gevallen een oneven aantal tepels.
Ik ga uitleggen waarom vrouwelijke honden meestal een even aantal tepels hebben. We zullen het ook hebben over een paar veel voorkomende gezondheidsproblemen die honden met tepels kunnen krijgen, zoals kanker of mastitis.
Hoe zien de tepels van uw vrouwelijke hond eruit?
De tepels van je vrouwelijke hond zijn zachte bolle stukjes vlees waar een pup (of mens) gemakkelijk zijn mond omheen kan doen en op kan zuigen zonder veel kracht te gebruiken. Soms kunnen ze gezien hun grootte en vorm voor teken of huidschaafwonden worden aangezien.
Tijdens de dracht zwellen de tepels van een vrouwelijke hond op, waarbij haar borsten onder de buik zakken. Nadat het nest is geboren, vullen deze klieren zich met melk.
Als een vrouwelijke hond niet zwanger is, gaan de borstklieren terug naar een gemiddelde grootte, en liggen de tepels bijna gelijk met de huid. Je kunt ze voelen als je over de buik van je hond wrijft, maar je ziet ze zelden.
Sommige vrouwelijke honden behouden echter uitgezakte, gezwollen borstklieren, en dikke tepels nadat ze meer dan één nest pups hebben gekregen. Je moet niet schrikken, want dit kan een natuurlijk onderdeel zijn van het ouder worden. Het is normaal dat de boel een beetje uitrekt na veel gebruik.
De borstklieren kunnen ook opzwellen tijdens de loopsheid, de tijd dat een hond bevrucht wordt. Als u van plan bent om met uw hond te fokken of probeert om bevruchting te voorkomen, zult u uw teef goed in de gaten willen houden tijdens de loopsheid.
Bij gesteriliseerde teefjes of honden die zo gefixeerd zijn dat ze niet zwanger kunnen worden, blijven de tepels hun hele leven klein en bijna gelijk aan de huid.
Waarom hebben honden tepels?
Honden en sommige andere zoogdieren, zoals katten, hebben meerdere rijen tepels omdat ze grote jongen krijgen. Je zult zelden een hond zien die minder dan vier pups tegelijk heeft.
Als er een heleboel baby’s zijn, moet er een manier zijn om ze allemaal te voeden. Als huisdierouder kun je schatten hoeveel pups je moederhond in een nest krijgt door te tellen hoeveel tepels ze heeft.
Een tepel is bedoeld om melk te produceren en een zuigeling iets te geven om zich aan vast te klampen tijdens het zogen (voeden). Bij honden kan de tepelkleur variëren van zwart tot roze, afhankelijk van de kleur en het ras van de hond.
Hebben reuen tepels?
U denkt misschien dat omdat tepels een voedingsmiddel zijn voor pups, dat alleen vrouwelijke honden tepels hebben. Reuen kunnen immers geen pups voortbrengen.
Maar net zoals mannelijke mensen tepels hebben, ook al kunnen ze geen melk produceren om kinderen te voeden, zullen mannelijke honden ook meerdere tepels op hun buik hebben.
Dus waarom hebben reuen tepels als ze ze niet gebruiken?
Gedurende de eerste weken, terwijl het embryo zich vormt in de baarmoeder van de moeder, produceert het meerdere lichaamsdelen, waaronder tepels. Na verloop van tijd begint het geslachtsgenetische gedeelte de juiste geslachtsorganen te produceren om de pups mannelijk of vrouwelijk te maken.
Hoeveel tepels hebben honden?
Zowel mannelijke als vrouwelijke honden hebben tepels aan de onderkant van hun buik. Als je langs de buik van een hond wrijft, kun je kleine bultjes voelen.
Sommige mensen raken gealarmeerd als ze deze afwijkingen voor het eerst voelen. Maar ze zijn eigenlijk geen vreemd verschijnsel, maar een normaal lichaamsdeel dat je bij alle honden aantreft, ook bij reuen en teven.
Het aantal tepels dat een hond heeft, hangt af van het ras. Maar er zijn meestal symmetrische even aantallen tussen de 6 en 10. Af en toe kunt u merken dat uw huisdier een oneven aantal tepels heeft.
U kunt zelfs tepels ergens anders opmerken dan op de buik van uw hond. Dit is eigenlijk niet zo ongewoon. Sommige mannelijke en vrouwelijke honden kunnen tepels hebben aan de binnenkant van hun poten.
Als u een verhoogde bult opmerkt, controleer dan de tegenoverliggende poot om te zien of er een bijpassende markering is. Als dat zo is, betekent het dat dit de tepels van uw hond zijn.
Honden kunnen zes tot tien tepels hebben die langs de onderkant van de buik lopen, twee op een rij.
Vrouwelijke honden hebben meerdere tepels
Alle honden worden geboren met tepels, ongeacht of ze mannelijk of vrouwelijk zijn. Vrouwelijke honden kunnen tussen de zes en tien tepels hebben, afhankelijk van het ras en de grootte van de hond.
Meestal zitten de borstklieren op de buik. Maar in sommige gevallen kunnen ze ook op de poten of andere vreemde plaatsen voorkomen. Honden hebben meestal een even aantal, maar ze kunnen ook een oneven aantal hebben.
Gezondheidsproblemen bij hondentepels
Borstkanker
Als honden borsten hebben, is het normaal om je af te vragen of ze ook borstkanker kunnen krijgen. Helaas kunnen ook honden aan borstkanker lijden.
Uw hond moet regelmatig controle krijgen van een dierenarts, die de klieren zal voelen op eventuele afwijkingen. Het zou het beste zijn als u ook let op vreemde knobbels of bulten die naar boven komen.
Borstkanker treft vaak vrouwelijke honden met intacte klieren of die van teven die op latere leeftijd gesteriliseerd zijn in plaats van als pup. De hormonen die de borstklieren doen groeien tijdens de loopsheid kunnen ook abnormale borstgroei veroorzaken, wat kan leiden tot kanker.
In sommige gevallen kunnen reuen eindigen met borstklierkanker, hoewel het uiterst zeldzaam is dat dit gebeurt.
Mastitis
Een andere veel voorkomende aandoening die de tepels van honden kan aantasten is mastitis, een bacteriële infectie die tot levensbedreigende aandoeningen kan leiden als deze onbehandeld blijft. Deze gevaarlijke aandoening komt het meest voor bij vrouwelijke honden die net puppies hebben gehad of een pseudo-zwangerschap hebben gehad tijdens haar loopsheid.
Een pseudo-zwangerschap is wanneer het lichaam van een hond reageert alsof ze zwanger is, inclusief gezwollen borstklieren. Dit gebeurt tegen het einde van de loopsheid, en u kunt tekenen opmerken dat uw teef zich beschermend gedraagt, alsof ze pups bewaakt die ze niet heeft.
Gesteriliseerde teven en reuen kunnen ook mastitis oplopen. Deze aandoening wordt veroorzaakt door slechte leefomstandigheden, trauma aan de tepels (zoals zuigen), en infectie.
Tekenen van infectie zijn gezwollen melkklieren, die al dan niet pus lekken, en uw hond heeft een gebrek aan eetlust, eet niet, en gedraagt zich lusteloos.
Zogende moeders kunnen stoppen met het voeden van haar pups. De pups kunnen ondervoed lijken.
Behandeling van mastitis bij honden
Als u vermoedt dat uw hond mastitis heeft, is het eerste wat u moet doen een afspraak maken met een dierenarts. De behandeling van mastitis zal bestaan uit een recept voor antibiotica. De dierenarts kan ook warme kompressen op de aangetaste tepels aanbevelen. En u moet uw huisdier regelmatig melken om de melkkanalen vrij te houden.
Uw dierenarts kan aanbevelen dat uw hond intraveneuze vochttherapie krijgt als hij in ernstige gevallen lijdt aan uitdroging of shock.
Het kan voorkomen dat de borstklier een abces krijgt en dat de klieren via een chirurgische ingreep moeten worden verwijderd.
Als uw hond pups zoogt, moet u misschien de voedingen overnemen totdat de moeder beter is, of ze kunnen spenen naar gewone voeding.
Mastitis is een beheersbare aandoening om te behandelen als het vroeg genoeg wordt opgemerkt en meestal geen operatie of ernstige behandelingsopties vereist.
Conclusie
Alle honden, mannelijk en vrouwelijk, worden geboren met meerdere tepels. Hoeveel tepels uw vrouwelijke hond heeft, varieert van zes tot twaalf, afhankelijk van het ras.
De meeste honden hebben platte, bijna gladde tepels. Maar loopse, drachtige of zogende teven kunnen grotere tepels hebben die melk afscheiden.