Delen is geven!
Honden zijn meer dan onze vrienden. Het zijn onze helden in de ware betekenis van het woord. Het is niet zo zeldzaam om te horen dat een hond iemand uit een moeilijke situatie heeft gered.
We kennen allemaal heroïsche verhalen over politie- en diensthonden die altijd klaar staan om hun plicht te doen. Maar we weten niet veel over militaire honden. Zijn ze een soort top geheime eenheid? Wat doen deze honden metgezellen in de strijdkrachten?
Militaire honden zijn niet alleen redders in nood; het zijn ook echte soldaten!
Natuurlijk vragen de meeste situaties om levensreddende steun, maar sommige militaire honden hebben andere toepassingen. Hun sterke reukzin kan de vijand op kilometers afstand opsporen. Militaire honden zijn getraind om explosieven, sluipschutters en gewonde kameraden op te sporen die niet met het blote oog te zien zijn.
Ondanks dat ze dappere maatjes zijn, worden militaire honden vaak behandeld alsof ze de positie niet waard zijn. Helaas zijn er soldaten die naar hen kijken alsof ze een object zijn. Wat nog verwoestender is, is wat er met deze honden gebeurt na hun dienst.
Velen van hen genieten uiteindelijk niet van hun pensioen omdat er simpelweg geen gezinnen zijn die een hond met zo’n verleden willen adopteren. Ook slechte publiciteit over deze agressieve honden maakt het moeilijker.
Sommige van hen belanden in een asiel waar ze uiteindelijk voor altijd blijven slapen.
Hetzelfde lot wachtte Layka, een Amerikaanse militaire gevechtshond. Layka werd vier keer door de vijand van dichtbij neergeschoten terwijl ze al haar collega’s redde. Haar Staf Sgt., Julian McDonald, vocht hard om haar terug te betalen en haar te adopteren.
“Op de dag dat Layka in mei werd neergeschoten, voelde ik direct de urgentie om haar te repareren.” vertelde Julian. “Ik ben deze hond vanaf deze dag alles verschuldigd, met mijn zoon, met mijn moeder, met mijn familie… Ik ben haar alles verschuldigd.”
Layka’s offer was niet allemaal voor niets. Ze slaagde erin de schutter uit te schakelen en daardoor haar troepen te redden. Niet veel mensen zouden hetzelfde doen.
“Ik voelde me echt slecht omdat ik degene was die haar in het gebouw had gestopt.” dacht Julian na. “Maar tegelijkertijd was ik opgelucht dat ik nog leefde, en dat mijn maten links en rechts van mij ook nog leefden.”
Layka’s verwondingen veranderden haar leven 180°. Ze verloor een poot en haar vermogen om als militaire hond te werken. Julian was vastbesloten meer dan ooit te vechten om Layka te adopteren.
“Ze heeft mijn leven gered; daarom ben ik hier. Ik was het haar verschuldigd en daarom vocht ik zo hard om haar te adopteren, zelfs toen mensen zeiden ‘ze is te agressief.’ Ze verdienen een goed thuis,” zei Julian.
Layka bewees dat ze geschikt was om zich aan te passen aan een nieuw gezin. Ze werd onmiddellijk beste vrienden met Julians één jaar oude zoon. Ze is nu zijn trouwe beschermer.
“De eerste keer dat ik haar thuisbracht, was mijn zoontje toen net een jaar oud.” zei Julian. “Ze ging meteen naar Liam toe en legde zich voor en ging op haar rug liggen. Mijn zoon ging bovenop haar borst liggen, pakte haar oren en stak zijn hand in haar mond, en ze deed niets. Ze lag daar gewoon en nam alles.”
Layka heeft zich vrij snel aangepast aan haar forever familie. Ze had het geluk bij haar collega te wonen, een man die haar driften maar al te goed begrijpt. Julian heeft zelfs van tijd tot tijd militaire training om Layka in vorm te houden.
“Als je ze in een huiselijke omgeving brengt, dan worden ze een product van die omgeving, want alle dieren leren zich aan te passen en te overleven.” concludeerde Julian. Hij voegde eraan toe: “Als de honden hun tijd in het land steken, dan is de overheid het aan hen verplicht om hun tijd in hen te steken.”
Draai je hoofd niet af van verlaten honden in het asiel. Blijf een tijdje hangen en leer ze kennen. Een van hen zal zeker aan je hart blijven kleven.
Layka en Julian’s ontroerende verhaal werd gedocumenteerd door National Geographic. U kunt de video hier bekijken.