Delen is geven!
Hoewel we ons hebben gericht op verhalen met een positief resultaat, kunnen we niet voorbijgaan aan de ongelukkige verhalen die nog elke dag voorkomen. Voor elke gelukkige hond is er een verdrietige, en dat is gewoon de ongelukkige waarheid.
Wat nog verwoestender is, is dat mensen de overgrote meerderheid van deze trieste verhalen veroorzaken, en dat is gewoon hartverscheurend. Wat mensen kwaad maakt en zulke vreselijke dingen doet met pure wezens zal nooit duidelijk worden.
Een ander hartverscheurend verhaal gebeurde een tijdje geleden met een Duitse Herder die nu Rex heet. Toen een redder van Takis Shelter met een politieagent de berg op ging die hoorde over een hond die aan een boom was vastgebonden, had hij niet verwacht zo’n verwoestend tafereel te zien.
De hond zat daar al dagen vast, waarschijnlijk geplaatst om de schapen af te schrikken. Hij leunde hulpeloos tegen een rots, zag er moe en getraumatiseerd uit. Hij was daar vastgebonden met wat voedsel maar zonder drinkwater of onderdak. De hond was overgeleverd aan de kou en de regen.
Degene die Rex daar achterliet gaf niet om wat er met de arme hond zou gebeuren. Hij was dorstig, koud, en sliep in zijn eigen vuil.
Op de een of andere manier wist Rex zijn GSD-geest op te brengen, bleef hij kalm en stond hij toe dat de mannen hem naderden. Het leek alsof hij de vriendelijke zielen van de twee mannen voelde die hem kwamen redden. De blik in Rex’ ogen zei meer dan duizendmaal dank.
Degene die Rex aan een ketting van een meter liet zitten, wist heel goed dat hij geen eten, water of onderdak kon krijgen.
De redder sprak rustig met Rex en verzekerde hem dat hij vanaf nu in goede handen zou zijn. Toen de agent terugkwam met vers water voor Rex, realiseerden de twee mannen zich dat hij ernstig uitgedroogd was.
Rex werd teruggebracht naar de auto, waar hij op de deur aan de passagierskant sprong, gretig om die verschrikkelijke plek te verlaten. We kunnen het hem niet kwalijk nemen. Hij had geluk dat hij gered werd door zulke vriendelijke mannen.
Het eerste wat Rex deed toen hij bij het asiel aankwam was zijn kop in de wateremmer dompelen. Hij dronk meer dan drie minuten lang water! Kun je je voorstellen hoe dorstig deze arme jongen was?
Het gaat nu goed met Rex. Hij heeft vrienden, eten, water, onderdak, en het belangrijkste, mensen die om zijn welzijn geven. Hij mag dan mager zijn voor een Duitse Herder, maar over een paar maanden zal alle verzorging die hij krijgt alleen maar resulteren in een gelukkige en gezonde hond.
Rex’s verhaal is hier om het woord te verspreiden en te spreken voor vele honden die zichzelf niet kunnen redden uit vreselijke omstandigheden. Geen enkele hond verdient het om mee te maken wat Rex heeft meegemaakt.
U kunt hier zien hoe Rex een tweede kans in het leven kreeg: