Sharing is caring!
Wanneer we een hond kiezen, accepteren we dat hij er niet voor altijd zal zijn, want honden hebben een veel kortere levensduur dan wij. We weten dat ze op een dag ons hart zullen breken. Zo is het nu eenmaal. Maar houdt dat ons tegen om deze schattige hondjes in huis te nemen? Natuurlijk niet. Integendeel, we gaan ze des te meer koesteren.
Voordat je een hond in huis neemt, is het altijd het beste om zoveel mogelijk over hen te weten te komen. Hun levenskwaliteit zal uw verantwoordelijkheid zijn, en het is aan u om het goed te doen en uw uiterste best te doen om voor hen te zorgen.
In dit artikel gaan we dieper in op de Dalmatiër. Naast het onderzoeken van de levensduur van de Dalmatische Hond, onderzoeken we zijn geschiedenis, gezondheidstoestand en karakter.
toon
Een korte geschiedenis van de Dalmatische Hond
De dalmatiër is een van die direct herkenbare hondenrassen, met zijn kenmerkende zwart-wit gevlekte vacht, zijn vrolijke gezicht en zijn omhoog gebogen staart die non-stop kwispelt. Hoewel we er niet meer zoveel zien als vroeger, zijn ze nog steeds een populair ras in vele delen van de wereld.
Maar waar is het allemaal begonnen?
Nou, zoals de naam al doet vermoeden, geloven sommigen dat ze zijn ontstaan in een plaats genaamd Dalmatië, een historische regio van Kroatië. De vroegste vermelding van het ras is te vinden in 1374, waar de bisschop van Dakavo (een stad in Slavonië) naar hen verwees als Canis Dalmaticuswat Dalmatische Hond betekent.
Het werd beschreven als een grote jachthond met een korte witte vacht bedekt met ronde zwarte vlekken in een willekeurig patroon. Het ras zou zijn ontstaan door kruising van gevlekte Duitse Doggen met een type pointer hond.
Hoewel ze waarschijnlijk werden gebruikt voor de jacht, reikte hun nut veel verder. Toen ze in de jaren 1800 in Engeland werden geïntroduceerd, werden ze gebruikt als statussymbool door de rijken, die ze naast hun rijtuigen lieten lopen. Dit kwam voort uit een suggestie dat de honden in het verleden waren gebruikt om koetsen te bewaken die door het Europese platteland reisden, waar aanvallen van bandieten of wilde dieren aan de orde van de dag waren.
Honden met een gevlekte vacht waren toen populairder en werden vaak gezien bij het bewaken van stallen om diefstal van waardevolle paarden te voorkomen. Dit leidde er uiteindelijk toe dat ze bekend werden als Gevlekte Koetshonden.
Andere liefhebbers van het ras vulden het verhaal aan door te suggereren dat Dalmatiërs ook werden gebruikt als oorlogshonden of dat hun oorsprong elders lag, zoals in Noord-Afrika of Azië. Een vleugje romantiek werd toegevoegd door het idee dat deze gevlekte honden de constante metgezellen waren van de nomadische Romani cultuur op hun zwerftochten door Europa.
Dit laatste feit kan verband houden met de populariteit van het ras onder een andere reizende broederschap, het circus, waar Dalmatiërs werden gewaardeerd om hun intelligentie en atletische vaardigheden die het mogelijk maakten hen te trainen om trucs uit te voeren. Ze zijn nog steeds algemeen bekend als circushonden!
Hun reputatie als coach of koets honden evolueerde naar een trend die stevig is verankerd in de Amerikaanse cultuur – de brandweerkazerne hond. Uit de vroege dagen waar brandweerwagens weinig meer waren dan door paarden getrokken koetsen, werd de trouwe Dalmatiër gebruikt als gids, die een pad vrijmaakte door de menigte op weg naar het brandende gebouw en de paarden en apparatuur bewaakte terwijl de brandweerlieden hun werk deden.
Ze zouden ook een kalmerende invloed hebben op de paarden, die vaak onrustig waren door het gebrul en geknetter van de vlammen, en dan zouden ze optreden als waakhond zodra de paarden en de brandweerwagen veilig terug waren in de brandweerkazerne.
Zelfs vandaag de dag is de trouwe Dalmatiër een mascotte in veel Amerikaanse brandweerkazernes, en brandweerlieden zullen deze trouwe metgezel vaak verkiezen boven andere rassen. Tegenwoordig rijden de honden echter in de brandweerauto’s in plaats van ernaast te lopen!
Een andere link naar hun koetshond label is dat ze traditioneel werden gebruikt door brouwers als waakhonden, die de wagens bewaakten terwijl de chauffeurs hun leveringen deden. Dit is waarom het Anheuser-Busch bedrijf (eigenaar van Budweiser brouwerij) vaak een Dalmatiër bij zijn iconische bierwagen heeft.
Het Dalmatiërras
Pups worden volledig wit geboren, en krijgen hun vlekken na een paar weken. De volwassenen zijn slank en gespierd, met een korte, dichte vacht die ongewoon veel verhaart.
Volgens de Dalmatische groeitabel meten reuen ongeveer 60 cm (23,6 in) op de schouder, terwijl teven iets kleiner zijn. Beide wegen tussen de 25-35 kg.
Ze zijn wit met zwarte of leverkleurige vlekken. Zwartgevlekte honden hebben altijd een zwarte neus, en leverkleurige honden hebben altijd een bruine neus.
Ze zijn niet bepaald groot, maar door hun onstuimige aard kunnen ze veel groter lijken. Deze honden zijn niet geschikt voor kleine appartementen of krappe behuizing!
Het karakter van de dalmatiër
Eerst en vooral is dit een zeer energiek ras. Dit is waarschijnlijk de belangrijkste reden waarom zoveel mensen plotseling ontdekten dat de Dalmatische Hond niets voor hen was, omdat ze het energieniveau niet aankonden. Het probleem is dat de trend voor Dals, na de populaire films waarin ze voorkomen, leidde tot een golf van slecht gefokte honden omdat mensen probeerden aan de vraag te voldoen.
Niet alleen introduceerde dit ongezonde honden in het ras, maar het voedde ook de geruchten dat Dalmatiërs een ras waren om te vermijden. Mensen die niet bereid en onvoorbereid waren om voor deze honden te zorgen en ze te trainen lieten vaak verwarde, bange en agressieve Dalmatische Honden achter voor anderen om op te knappen.
Het enige wat echter nodig is, is een beetje moeite, doorzettingsvermogen en liefde, en u hebt een trouwe metgezel voor het leven.
Dus, we weten dat het hoogenergetische honden zijn, maar ze zijn zoveel meer dan dit: Ze zijn een speelse, vriendelijke, gevoelige, intelligente en trouwe gezelschapshond. Ze willen gewoon je beste vriend zijn!
Natuurlijk heeft elke hond zijn eigen karakter, maar de meeste Dalmatiërs zullen uitstekende waakhonden zijn, evenals een geweldig gezinshuisdier – zolang u een actief gezin bent.
Deze hond heeft minstens twee uur beweging per dag nodig. Ze zijn geboren om te rennen! Hun natuurlijke uitbundigheid kan voor sommigen te veel zijn, en ze moeten in de buurt van kleine kinderen in de gaten worden gehouden, want ze kunnen een beetje ‘springerig’ zijn.
Als je je pup begint te trainen als hij jong is, zul je merken dat ze het goed oppakken. Het zijn serieus slimme honden, en ze doen niets liever dan u gelukkig maken. Gebruik positieve bekrachtiging, met veel lof en wat lekkers erbij, en de training zal een koud kunstje zijn.
Dit zal een lange weg gaan naar het oplossen van eventuele gedragsproblemen als ze ouder zijn, zoals terughoudendheid of schuwheid rond vreemden of agressie tegenover andere honden.
Het jachtinstinct, of prooidrift, is vrij hoog bij dit ras en kan bij sommige honden sterker zijn dan bij andere. Training zou ook hier moeten kunnen helpen, maar u zult een stevige hand en een nauwlettend oog op hen moeten houden om hen in toom te houden.
Wat is de levensduur van een dalmatiër?
Nu komen we bij de kern van ons onderzoek: de levensduur van de dalmatiër.
De gemiddelde levensduur van een Dalmatische hond varieert tussen 10 en 13 jaar, hoewel ze tussen de 15 en 16 jaar oud kunnen worden. In werkelijkheid hangt het antwoord af van wie je het vraagt, want veel studies komen tot verschillende conclusies en de statistieken verschillen per land.
Ook kan een Dalmatische kruising, zoals een Golden Retriever Dalmatische mix, langer of korter leven dan zijn raszuivere tegenhangers.
Voor middelgrote honden is dit niet zo erg. En er is een kans dat uw Dalmatiër langer dan gemiddeld leeft, vooral als u hem de drie dingen geeft die hij nodig heeft: een goed dieet, veel beweging en een goede gezondheidszorg.
Experts weten niet zeker waarom middelgrote tot grote honden over het algemeen een kortere levensduur hebben dan kleine honden. Een Chihuahua, bijvoorbeeld, kan twintig jaar worden, en Retrievers worden ergens tussen de elf en twaalf jaar, terwijl een ‘reusachtige’ hond, zoals een Mastiff, het misschien maar tot zeven of acht jaar schopt.
Dit is het omgekeerde van wat normaal in de natuur wordt waargenomen, waar kleinere dieren een versnelde stofwisseling hebben en daardoor een veel kortere levensduur. Als je de vergelijking tussen de hartslag van een gerbil en een giraffe bekijkt, is dit logisch.
Een verklaring is dat selectief fokken door de eeuwen heen heeft geleid tot snelgroeiende rassen. Daardoor worden ze heel snel volwassen en verouderen hun lichamen veel sneller.
Zoals eerder gezegd, kunnen we helpen hun leven te verlengen door ze alleen het beste voer te geven, ze fit en actief te houden, en regelmatig gezondheidscontroles bij de dierenarts te laten uitvoeren.
Hoe oud is de oudste dalmatiër?
Er zijn meldingen van Dalmatiërs die tot 17 jaar oud worden, hoewel deze moeilijk te verifiëren zijn. In maart 2018 dook echter een verbazingwekkend verhaal op over een Dalmatiër uit Goose Creek, South Carolina, met de naam Scootie, die bijna de opmerkelijke leeftijd van 21 jaar bereikte. Dat is ongeveer 114 in mensenjaren!
Wat dit verhaal nog fascinerender maakt, is dat Scootie het onderdeurtje van het nest was, halverwege zijn lange leven kanker overleefde en te kampen had met een hartruis.
Het moet wel gezegd worden dat gevallen als deze zeldzaam zijn. Het roept ook ethische vragen op, aangezien Scootie de laatste twee jaar van zijn leven niet meer kon lopen, en zijn gezichtsvermogen tegen het einde was afgenomen. Elk huisdier euthanaseren is een hartverscheurende beslissing, maar hun welzijn en levenskwaliteit moeten altijd voorrang krijgen op elke emotionele gehechtheid.
Hebben dalmatiërs veel gezondheidsproblemen?
Elk hondenras heeft zijn aandeel in gezondheidsproblemen, sommige meer dan andere, en dit is vooral zo bij rashonden omdat ze een beperkte genenpoel hebben. Zoals bij zoveel rassen wordt de Dal, zoals hij bekend staat, beschreven als ‘over het algemeen gezond’.
Eén ding dat dit ras echter lijkt te plagen is doofheid. Ongeveer 8% van de Dalmatische puppy’s wordt volledig doof geboren, en tot 24% is doof aan minstens één oor.
Dit is een erfelijke aandoening die samenhangt met hun gevlektheid! De genen die de vachtkleur regelen en de vlekken produceren die wij zo goed kennen, veroorzaken ook een gebrek aan rijpe melanocyten. Deze zijn essentieel voor het goed functioneren van de oren, en zonder deze zal de hond gehoorproblemen krijgen.
Gerenommeerde fokkers gebruiken de BAER (brainstem auditory evoked response) test om de pups te controleren op tekenen van gehoorverlies.
Naast doofheid zijn hier nog enkele andere gezondheidsproblemen die de Dalmatische Hond kunnen treffen:
– Heupdysplasie – een veel voorkomend probleem, vooral bij grote honden, veroorzaakt door een misvormd heupgewricht. Het kan uiterst pijnlijk zijn omdat de botten tegen elkaar schrapen. Chirurgie is de voorkeursbehandeling, waarbij het hele gewricht wordt vervangen door een plastic en metalen exemplaar dat soepel werkt.
– Urine stenen/blaas stenen – door een genetisch defect zijn Dalmatische Honden niet in staat om organische verbindingen, purines genaamd, die in veel voedsel voorkomen, vooral vlees, te metaboliseren en uit te scheiden. Purines worden in vier stappen afgebroken, waaronder een stap waarbij urinezuur wordt omgezet in allantoïne, dat in de urine wordt uitgescheiden. Dalmatische honden kunnen deze stap niet uitvoeren, wat leidt tot ophoping van urinezuur in de blaas en de urinewegen, waardoor zich kleine, harde stenen vormen. Soms is een operatie nodig, maar dierenartsen geven er vaak de voorkeur aan om de stenen met medicijnen te laten oplossen of op natuurlijke wijze te laten passeren. Teven kunnen dit beter aan, omdat zij een bredere urineweg hebben, waardoor de stenen gemakkelijker kunnen passeren.
Foto van @fredandfreya
– Epilepsie – epilepsie bij honden heeft verschillende oorzaken, waaronder trauma, orgaanfalen en blootstelling aan giftige stoffen. De grootste oorzaak is echter idiopathische epilepsie, maar deskundigen begrijpen niet echt waarom het gebeurt. Seizures met een bekende oorzaak kunnen worden geïdentificeerd en dienovereenkomstig behandeld, maar voor idiopathische epilepsie bestaat geen genezing. Het kan echter worden beheerd met langdurige medicatie.
– Allergieën – Dalmatische honden zijn zeer gevoelig voor huisstofmijt en pollen. In plaats van te niezen, zoals de mens van nature reageert, maken de allergenen de huid van de hond zeer jeukerig, bekend als atopie. Deze reactie wordt meestal gezien in de huidplooien, oren, voeten en buik. Behandelingen omvatten speciale shampoos of zalven om de jeuk te verminderen.
Geen van deze aandoeningen klinkt bijzonder levensbedreigend, toch? Aanvallen kunnen echter fataal zijn als ze ernstig genoeg zijn. En urinestenen kunnen een volledige verstopping van de plasbuis veroorzaken.
Wanneer dit gebeurt, kunnen de urinewegen scheuren, waardoor er urine in de buikholte komt. De dood kan volgen binnen enkele dagen, zo niet uren, als de aandoening niet onmiddellijk wordt behandeld.
Problemen als deze kunnen de levensduur van de Dalmatische Hond aanzienlijk verlagen.
Zijn Dalmatiërs een uitstervend ras?
Het lijdt geen twijfel dat je er niet zoveel ziet als vroeger. Betekent dit dat ze als ras op sterven na dood zijn? Nou, niet echt, maar hun populariteit heeft de neiging om te pieken en te dalen door de decennia heen. Een van de redenen dat mensen niet voor Dalmatiërs kiezen is dat er zoveel nieuwe rassen zijn, en de trend lijkt nu in het voordeel van kleine honden te zijn.
Ook meten we hun populariteit nu met die tijden in het verleden waarin ze een enorme impuls kregen van Disney.
Ondanks sommige argumenten van het tegendeel die beweren dat de media, en Hollywood in het bijzonder, weinig of geen invloed hebben op de kwestie, is het bewijs duidelijk: Wanneer het grote publiek een film ziet met een dier in de hoofdrol dat wordt voorgesteld als schattig of knuffelbaar, stijgt de verkoop van die dieren.
De Disney klassieker, 101 Dalmatiërswerd opnieuw uitgebracht in 1985 en 1991. Gedurende deze periode zag de American Kennel Club (AKC) een toename in jaarlijkse registraties van ongeveer 8.000 tot bijna 43.000 honden.
Tegen 1993 was deze trend net zo dramatisch omgekeerd, met Dalmatiërs die het ras werden met de scherpste daling in registraties in de geschiedenis van de AKC.
De grootste tragedie is echter dat veel van de mensen die Dalmatische Honden kochten geen onderzoek deden naar de dieren of rassen en totaal onvoorbereid waren. Ze leken verrast toen hun schattige Dalmatische puppy veranderde in een volwassen hond met zijn eigen behoeften en eisen. Ze konden (of wilden) de verantwoordelijkheid niet aan en deden ze weg.
Om te bewijzen dat dit geen toeval was, gebeurde hetzelfde in 1996, toen een live-action versie van de film werd gemaakt. Mensen kochten massaal Dalmatiër-pups, die ze vervolgens weggooiden als ze zich realiseerden dat de hond groter werd of dat het daadwerkelijk moeite kostte om hem te verzorgen. De levensduur van de Dalmatiër was hier niet het probleem, alleen dat de honden opgroeiden.
Het resultaat was dat recordaantallen Dalmatiërs werden gedumpt bij opvangcentra en asielen. Sommige plaatsen zagen een toename van 300%, en één opvangcentrum in Tampa Bay, Florida, zag een duizelingwekkende toename van 762% Dalmatische Honden die bij hen werden gedumpt.
De Dalmatiër is lang niet het enige slachtoffer van dit soort gedrag, maar hij heeft zijn naam aan het fenomeen geleend: de 101 Dalmatiër Syndroom.
Verschillende organisaties, zoals de Dalmatische Club van Amerika en de Humane Society, hebben met Disney vergaderd om te proberen dit gedrag te bestrijden. Nu zie je meestal adviezen en waarschuwingen aan het einde van een film met aaibare of schattige dieren.
Dus, nee, de Dalmatiër is geen uitstervend ras, maar omdat hun populariteit zo dramatisch afnam, zagen sommige fokkers geen waarde meer in het fokken ervan. Ze hebben een bepaald type mens nodig die bereid is tijd en moeite te investeren, dus ze zijn niet voor iedereen weggelegd.
Het is niet allemaal slecht nieuws, want veel zogenaamde fokkers waren in feite puppyfabrieken of mensen die een paar Dalmatiërs hadden gekocht en snel geld wilden verdienen. En als mensen de honden niet kopen, verdienen deze onethische plaatsen geen geld. Maar het trieste is, dat ze waarschijnlijk verder gaan met het volgende ras dat in de mode is.
De boodschappen hier zijn: Koop niet van puppyfabrieken of achtertuinfokkers, en koop geen huisdier alleen omdat je het in een film hebt gezien!
Het laatste woord over de levensduur van de Dalmatische Hond
Het Dalmatische ras verdient onze hulp. Ze hebben een fascinerende geschiedenis, ook al is een deel ervan vaag.
Buiten hun schuld om werden ze in de schijnwerpers gezet om sterren van het toneel en het scherm te worden, wat een kortstondige golf van populariteit inluidde. Onwetende mensen haastten zich onverstandig om pups te kopen, om ze vervolgens af te wijzen als ze hun schattigheid ontgroeiden.
Op een of andere manier, kregen ze een reputatie van “hard werken,” en hoewel dit gedeeltelijk waar is, elke hond vereist inspanning van uw kant. Ze hebben verzorging, training, liefde en respect nodig.
Je zult ze moeten borstelen (de Dalmatiër moet regelmatig geborsteld worden, want ze zijn een zware scheerder) en hun oren controleren op infecties. U moet hun teennagels knippen en hun tanden schoonmaken. U moet ervoor zorgen dat ze voldoende beweging hebben! En dit is waarschijnlijk het belangrijkste punt over Dals.
Zonder voldoende beweging worden ze verveeld, gefrustreerd en zelfs agressief en destructief, vooral als ze lange tijd alleen gelaten worden. Ze hebben dan overtollige energie die een uitlaatklep nodig heeft. Het is aan jou om ervoor te zorgen dat ze die energie op de juiste manier kwijt kunnen.
Met de juiste training zal dit intelligente ras je metgezel, je beste vriend, je loop-/wandelmaatje en je waakhond zijn. En als je ze goed behandelt, zullen ze er een goede vijftien jaar of meer zijn, dus jouw acties spelen een grote rol in de levensduur van de Dalmatische Hond!
Het is waar – we zien niet zoveel Dalmatiërs als vroeger. Dat betekent niet dat ze niet populair zijn, maar gewoon dat andere rassen momenteel populairder zijn.
We hebben geen nieuwe Dalmatiërs film nodig om de populariteit te verhogen. Mensen moeten zich alleen realiseren dat deze energieke, vriendelijke, trouwe honden de moeite waard zijn.
Dalmatiërs zijn op zich geen uitstervend ras, maar zonder iemand die in ze wil investeren, is er een reële kans dat we ze voorgoed kwijtraken.
Lees Volgende: Top 6 Beste Dalmatiërfokkers in Groot-Brittannië (2022)
